dəst

1.

is. <fars.>

1. Bir adamın geyimini təmin edəcək paltar komplekti. <Mirzə Dadaş:> Arvad, dur ayağa, gör nə gətirmişəm. İki dəst paltar sənin üçün, iki dəst libas özüm üçün. N. V..

2. Müəyyən məqsəd üçün lazım olan əşya və ya ləvazimatın məcmusu. Hamballar bir dəst mebel gətirib otaqlara düzdülər. M. C.. dəst-dəst zərf <fars.> Dəstlərlə, çoxluçoxlu, yığın-yığın, topa-topa, qucaq-qucaq. Dəst-dəst qab-qacaq. Dəst-dəst kağız. – Xan həmişə Mirzə üçün ən qiymətli tirmə şal və ipəkdən dəst-dəst libas düzəldirdi. S. R..

2.

is. <fars.> klas. Əl. İndi ki almısan iynə dəstinə; Bu şan-şan bağrımı gözə, dur, gözə! Ə. Nəb.. Qışda dağlar ağ geyinər, yaz qara; Sağ dəstinlə ağ kağıza yaz qara. A. Ə..